In samenwerking met Twentieth Century Fox France (ons Manifest)
In 2021 ontdekte de wereld Fantastic Mr Fox, de allereerste stop-motion-animatiefilm van Wes Anderson.
Geprezen door critici en het publiek, verleidde deze fictie vol kippen en humor me onmiddellijk, en dwong me zelfs om het plastic te verwijderen dat zijn jas bedekte toen het op dvd werd uitgebracht, om het meerdere keren te bekijken.
Zeer zeldzaam, want meestal ben ik tevreden met het kopen van 250 dvd's bij FNAC, om "mijn cultuur te verrijken", die altijd op mijn planken belandt en stof verzamelt.
Dus ik heb East of Eden nog steeds niet gezien, of zelfs The Good, the Bad and the Ugly (maar ik zeg 's avonds ja, om te doen alsof ik meer beschaafd was dan de andere tralalalalère ).
Kortom, zeven jaar na zijn eerste geanimeerde wonderkind, keert Anderson op 11 april 2021 terug met een nieuw wonder, Dog Island, dat dieren in de schijnwerpers plaatst.
Hier zijn dus drie goede redenen om toe te geven aan het filmevenement.
Het epische verhaal van Dog Island
Laten we er eens helemaal over beginnen. Waar heeft de nieuwe Wes Anderson het over?
De hondengriep verspreidt zich als de pest in de stad Megasaki, Japan. De burgemeester neemt een radicale beslissing: de quarantaine van alle honden, op een eiland voor de stad.
Dieren vol vlooien leven daar tussen het afval, op zoek naar het kleinste rottende voedsel om te voeden en te overleven.
Tegelijkertijd steelt Atari, een jonge 12-jarige jongen, een vliegtuig en rent naar Dog Island om zijn trouwste metgezel te vinden: een trotse en dappere hond genaamd Spots.
Aangekomen op het eiland, ontmoet Atari 5 honden die hem zullen helpen bij het zoeken naar Spots en de duistere samenzwering ontrafelen die het eiland, Megasaki en hun overleving bedreigt ...
Dog Island ziet eruit als een groot avontuur. Het is een tedere en spannende odyssee die de relatie van mannen tot hun viervoeters in vraag stelt.
Zoals gewoonlijk zet Wes Anderson al zijn talenten in als verhalenverteller. En het resultaat is verbluffend.
De 5-sterrencast van Dog Island
Als je het werk van Anderson gewend bent, weet je zeker dat hij zich alleen met de beste omgeeft.
Van Bill Murray, een van de boegbeelden van zijn cinema, tot Adrien Brody die langs Owen Wilson (de beste persoon) komt, zijn films zijn altijd bevolkt met heilige monsters.
Dog Island is geen uitzondering. Zijn Amerikaanse cast is indrukwekkend. Want ja, alle honden spreken onberispelijk Engels op dit vuilniseiland.
Bryan Cranston als Chief, Koyu Rankin als Atari Kobayashi, Edward Norton als Rex, Bob Balaban als King, Bill Murray als Boss, Jeff Goldblum als Duke, Greta Gerwig als Tracy Walker en Frances McDormand als performer.
Daar ga je. Een hele mooie gratin, kortom.
En wacht even om de cast van de Franse nasynchronisatie te zien:
- Vincent Lindon (hoofd)
- Isabelle Huppert (tolk Nelson)
- Romain Duris (Rex)
- Louis Garrel (spots)
- Léa Seydoux (Nootmuskaat)
- Mathieu Amalric (hertog)
- Hippolyte Girardot (baas)
- Yvan Attal (koning)
- Nicolas Saada (schroot)
Je gaat lol hebben!
De ongeëvenaarde esthetiek van Dog Island
Wes Anderson schept regelmatig tot in de perfectie. Niets in zijn films wordt ooit aan het toeval overgelaten. Alles daarentegen is millimeter.
In Dog Island draagt elk detail het stempel van de maker.
Van de familie-intriges - dit idee van clan, altijd de kern van Anderson's reflecties (The Tenenbaum Family, La Vie Aquatique, Moonrise Kingdom) - tot de setting, door de referenties, weeft de filmmaker een stevig canvas, bed van creativiteit .
Dankzij zijn voorname gevoel voor burlesque weet de dandy in het tweed kostuum me altijd te zuigen en te inspireren.
Dit is wat er gebeurde met Isle of Dogs, waarvoor het onmogelijk is om stoïcijns te blijven.
Toen ik het ontdekte in persprojectie, waren alle journalisten net kinderen, glimlachend en enthousiast, hardop lachend of verontwaardigd over de personages.
The Island of Dogs, geproduceerd in stop-motion, is visueel onberispelijk.
Vol met knipoogjes naar de Japanse cinema van met name Akira Kurosawa (Dreams, The Seven Samurai) en Eiji Tsuburaya (de vader van de eerste Godzilla, uitgebracht in 1957), vervult de hele film zijn esthetische en symbolische belofte.
Kortom, Isle of Dogs is een wonder dat ik zelfs terug zal zien zodra het op 11 april in de bioscoop te zien is.
