Geplaatst op 20 november 2021
Het vriest in mijn maag.
Wat ? Het is onmogelijk ? Ik heb echter de indruk dat het een oude soesjeskool is die je zou hebben gevuld met een bolletje ijs, ongeacht de overduidelijke kwetsbaarheid ervan.
Laten we weglopen voor de kou!
Ik sta op de rand van een koude implosie. Misschien is de fout mijn minirok en mijn top op de schouders, absoluut niet geschikt voor het seizoen.
Maar goed, een klein beetje van mij leeft in ontkenning.
In mijn denkbeeldige universum zijn er altijd palmbomen, schelpen, bijna naakte en allemaal geoliede mannen (over het algemeen kies ik The Rock om alle rollen van naakte mannen te spelen).
Dus ik wil je uitnodigen in mijn wereld, zodat je je toestand van oude knapperige profiterole vergeet. Dus hier zijn drie films die je ver zullen vervoeren. Heel ver. Waar het heet is en waar mensen naakt zijn.
Nog steeds het water, de natte initiatie
Ik hou heel veel van Naomi Kawase. Voor haar heb ik de genegenheid van een klein nichtje, of een verre neef. Dit soort genegenheid is een beetje afstandelijk maar zeer reëel, waaraan men melancholisch denkt.
Betekent zijn naam iets voor jou?
Niets meer normaal. Ze heeft haar bioscoop naar Frankrijk en elders kunnen exporteren.
La Forêt de Mogari, Les Délices de Tokyo en recenter Towards the Light: de Japanse regisseur is de drager van een diepe en symbolische cinema.
Maar zijn sterkste film is naar mijn mening Still the Water.
Ik denk er vaak met nostalgie aan. Ik zou hem weer moeten zien, om weer met Kaito en Kyoko in het heldere water van Amami te duiken.
Waar gaat het over ?
Het kleine stadje Amami baadt altijd in felle zon.
De inwoners evolueren rustig en in harmonie met de natuur. Voor hen wordt elke boom, elke steen, elke plant bewoond door een god.
Op een avond vindt Kaito het lichaam van een man in de zee en met hulp van zijn vriend Kyoko zal hij proberen het mysterie op te lossen dat rond het lichaam zweeft.
Samen zullen Kaito en Kyoko opgroeien en de grote essenties van het leven ontdekken: groeien, zijn, liefhebben en sterven.
Charly's Country, een keuze die gemaakt moet worden
Ik ontdekte Charly's Country in 2021.
Ik wilde nog een film zien, maar uiteindelijk was de sessie uitverkocht. Het was daarom uit wrok en teleurstelling dat ik me overgaf, bijna dood in de ziel in de krappe kamer ernaast.
Maar vanaf de eerste seconden bedankte ik intern de uitzinnige menigte die naar de andere vertoning was gehaast. Omdat ik voor een product van een waanzinnige lekkernij stond, waarna ik er niet graag langs zou komen.
Gemaakt door Rolf De Heer, de in Nederland geboren Australische regisseur die bekend stond om het maken van de zeer informatieve 10 kano's, 150 speren en 3 vrouwen, verdient Charly's Country meer dan een afgeleid blik.
Bekijk het ten volle, neem de atmosfeer, de warmte, de levenslessen in je op. U zult niet teleurgesteld zijn, dat weet ik zeker.
Waar gaat het over?
Charlie is een oude Aboriginal-krijger.
Een bevolking waaromheen de Australische regering haar kassen steeds meer sluit.
Charlie kan niet meer leven zoals hij wil en verdwaalt tussen twee tegengestelde culturen. Hij besluit dan terug te keren om in de bush te gaan wonen, net als zijn voorouders ...
Reisdagboeken, altruïsme over de schouder
Gael Garcia Bernal valt elke plaats binnen waar hij doorheen komt met een hittegolf.
Al door zijn lichaamsbouw maar ook en vooral door zijn zonnetalent. Ik hou van bijna elke film waarin hij gespeeld heeft, behalve als je zijn hart zag, door Joan Chemla, onlangs uitgebracht.
Maar het is in Travel Notebooks dat ik het het geweldigst vind.
Een inleidende roadmovie geregisseerd door Walter Salles, hij schetst een ander beeld van de reis.
Hier is geen zelfgenoegzaamheid voor de bevolking, noch "ik kom hier om te drinken, te feesten en hoeren te neuken".
We zijn meer in een culturele odyssee, om de ander te ontmoeten.
Waar gaat het over?
In 1952 besloten twee geneeskundestudenten uit Buenos Aires om Zuid-Amerika te verkennen. Een van hen heet Ernesto Guevara, en we zullen hem een paar jaar later kennen als “Che”.
Terwijl ze van de ene stad naar de andere lopen, worden de twee vrienden zich bewust van de harde realiteit van de wereld. Voor het eerst geconfronteerd met ellende, zullen Ernesto en zijn vriend nooit meer hetzelfde naar hun continent kijken ...
Hier is mijn goede dame, ik hoop dat deze korte selectie je hart en lichaam een beetje verwarmt.
Weet dat ik u met veel plezier heb verteld over deze films, die voor mij echte juweeltjes zijn en die het verdienen om beter bekend te worden.
Ik hoop dat mijn artikel, op zijn kleine niveau, kan bijdragen aan de lange levensduur van hun bestaan.
