Hallo, geliefde lezer.
Zoals iedereen weet, kent mijn altruïsme geen grenzen. Dus ik wilde een beetje met je delen wat me nu gelukkig maakt.
Wat maakt me gelukkig, behalve het goede weer, winkelen voor geweldige paar bloemensneakers en de zachtheid van de dikke billen van mijn vriend?
Het is goed over mezelf.
Pas op, ik zou altijd graag een andere neus willen hebben, geen dubbele kin hebben, lekker ruiken, zelfs als ik 1 uur rende, en geen borden in de gezichten willen gooien van mensen die het niet met me eens zijn.
Maar niet al deze opties zijn het overwegen waard.
Ik zit vol gebreken en zo is het. Maar dan zit ik in de war. Zo erg zelfs dat ik overloop.
Toch is elk van deze kleine tekortkomingen een deel van mij. Ik wil ze verre van een grote schop vol tong geven, maar toch leer ik ze te accepteren.
Vandaag amuseer ik mezelf behoorlijk , en verdomme, het is opwindend.
Ik verontschuldig me niet eens dat ik mezelf warm vind in de liftspiegel. Het kan me niet schelen wat die mensen denken dat ik pretentieus ben.
Bovendien heb ik voor een korte tijd zelfs Instagram, en ik post foto's van mezelf allereerste graad, waar ik wild in paniek raak .
Het is redden, canon zijn.
Maar weet je wat? Meer dan mezelf mooi vinden, wat me gelukkig maakt, is DENKEN AAN MIJN MOND.
Zonder in een primair en ondraaglijk egoïsme in te gaan, besloot ik de belangrijkste persoon in mijn leven te worden. Hoe dan ook, het zal altijd ik, ik en ik zijn tot het einde.
Mijn eerste keer met de "nee"
En aan jezelf denken betekent dat je niet steeds anderen wilt behagen.
Het is natuurlijk moeilijk. Maar we kunnen het. Laat me jou een verhaal vertellen:
2012, Parijs 9e, rue d'Hauteville.
Ik heb stage gelopen in internationale relaties in een high-end ready-to-wear showroom. Mode is voor mij een bevrijdende passie, ik speel graag met vormen, materialen en kleuren om looks te creëren.
Ik zal misschien nooit een stylist worden, maar ik werk tenminste in de mode.
In deze kleine showroom ontmoet ik Anaïs, een briljante verkoper die me meteen onder haar hoede neemt. Ze is lang, blond, subliem, zonnig.
Ik bewonder het en haal er inspiratie uit.
Helaas is ze niet mijn baas. Degene die mij bevelen geeft is Carole, de eigenaar van de zaak. Of liever gezegd de matrone.
Carole is helemaal gek en traumatiseert haar kleine dienstmeisjes graag. Ik leef onder haar juk, bang zodra ze een kamer binnenkomt. It's Le Diable draagt Prada getransponeerd in het echte leven.
De dagen gaan voorbij en zien er nooit hetzelfde uit. Op maandag is Carole zen, uitgerust en complimenteert ze me met mijn humor. Dinsdag kijkt ze me boos aan omdat ik een kasjmierrok slecht heb opgevouwen.
Weken gaan voorbij en mijn pijn neemt toe. Ik voel me uitgescholden, geobserveerd en bovenal gebruikt Carole mij als haar schoonmaakster.
Elke ochtend stofzuig ik, sluit alle lichten aan, maak de planken schoon en plaats de hangers vijf centimeter uit elkaar.
Op een woensdagochtend, terwijl ik bezig ben met het opbergen van een lading hoeden, springt Carole op me af:
"Snel, snel, kom met me mee, ik wil dat je een jurk past voor een klant." De modellen zijn er niet en jij bent de dunste ”.
Zonder tijd te hebben om te accepteren, leidt ze me een kamer binnen en gooit ze een jurk in mijn handen.
Trillend verander ik en scrol door mijn buik in te trekken om er dunner uit te zien. Dan kleed ik me uit en doe de jurk weer op de hanger, maar het is zijde, glijdt uit en valt op de grond.
Voor Carole is dit het toppunt van insubordinatie:
'Wat ben je verdomme aan het zetten om een jurk aan een hanger te hangen?' "
Ik aarzel een paar seconden tussen in tranen uitbarsten en me in de badkamer te verstoppen, en uiteindelijk zegt mijn brein me STOP.
Ik ga mijn jas halen, Carole achter mij aan.
'Waar denk je dat je zo heen gaat?' "
"Ik ga een sigaret roken Carole"
'We hebben vanmiddag geen tijd om sigaretten te roken. Kom me helpen ... "
Ik draai me om, kijk hem aan en kijk in de zijne.
"Geen Carole"
"Hoe is dat, nee? "
"Nee is nee. Ik ga je niks helpen. Ik ga naar beneden, koop een stel sigaretten voor mezelf en rook het in zijn geheel. Is dat het of ik knip iets aan je hoofd? Heb je het? ".
Als ik vertrek, voel ik me voor het eerst sinds de start van de cursus licht. Nadat ik sigaretten heb gekocht, ga ik naar huis en negeer ik de oproepen van de feeks met de geforceerde glimlach.
De volgende dag ga ik terug, vastbesloten het onder ogen te zien. Maar ze begroet me met een glimlach. De dagen gaan voorbij en ik heb nooit meer recht op een ongepast woord of een minachtende blik.
Een simpele niet uitgesproken met overtuiging had mijn baas besloten mij niet als haar bediende te beschouwen.
Deze stage zal hebben bespaard.
Niet menselijk natuurlijk, want ik zou later horen dat Carole's gedrag in feite intimidatie was. Maar omdat ik voor het eerst in mijn leven de drie 'vervloekte' letters had durven uitspreken.
Sindsdien oefen ik dit woordje vaak, en onder alle omstandigheden.
Dus ik zal je uitleggen waarom het naar mijn mening belangrijk is om deze 3 letters niet vervloekt, maar krachtig te durven.
Waarom zou je nee durven zeggen?
Drie kleine letters, dat is niet veel.
We maken er echter heel veel van. Het nee wordt soms gezien als een brutale weigering, als een moorddadig woord dat wordt uitgesproken om een tegenstander te kwetsen.
Terwijl het in feite gewoon betekent ... nee.
Van mijn vrienden aanvaarden sommigen van alles en nog wat, uit angst deze lettergreep uit te spreken.
'Betaal je me niet voor de 52 overuren die ik vorige week heb gemaakt?' Geen probleem "
'Eet ik de carbonara's die ik in de koelkast heb gezet met mijn naam in hoofdletters erop?' Geen probleem "
'Mijn oude spullen aan de beheerder van het gebouw geven?' Natuurlijk "
'Geld uit mijn portemonnee halen?' Natuurlijk "
En waarom LOPEN jullie niet OP MIJN KAP terwijl we bezig zijn?
Persoonlijk weiger ik koste wat het kost toe te geven aan de tirannie van ja. Omdat we in het leven een keuze moeten maken.
Dat van accepteren of weigeren.
Het heeft geen zin om ja te zeggen om anderen te plezieren. De persoon die ertoe doet, ben jij.
Dus ik heb wat advies voor je, als je moeite hebt om dit woord te verwoorden uit angst je gesprekspartner van streek te maken.
Welke ?
JE ZULT VERKEERD ZIJN. Heel eenvoudig. U bent absoluut niet verantwoordelijk voor de verkeerde interpretatie van het "nee" van de persoon tot wie u zich richt.
Een "nee" is niet beledigend. Als je vriend / man / baas / stagiair / moeder van streek raakt, is dat omdat hij of zij je "nee" verkeerd heeft geïnterpreteerd. Hoewel deze geen aanval is op het woord van de ander, betekent het niet "zwijg klootzak".
Hij drukt gewoon een weigering uit. En weigeren is een beslissing nemen. De persoon voor je hoeft je beslissing niet te beoordelen.
Ze moet het accepteren, en dat is het dan. Als ze dat niet doet, jammer voor haar, dan stoppen we de milt niet in court bouillon, want Jeanette is vatbaar!
Denk vooral aan jezelf.
Zeg nee, een reddende daad
Ik beloof je één ding: we voelen ons veel beter als we een weigering durven uiten, en als we onszelf niet langer dwingen dingen te doen om anderen te plezieren.
In eerste instantie zijn deze 3 letters moeilijk te verwoorden. Het eerste "nee" is soms te zuur of te bitter. Maar we wennen er snel aan, dat beloof ik.
Sinds ik mezelf gestopt ben met 'forceren', voel ik me rechtop in mijn pumps. Ik ben eindelijk eerlijk tegen mezelf.
Ik doe niet langer aan schermen om mijn ouders te plezieren, ik ga niet meer met Laura mee naar de dans omdat ik er echt kwaad van word, en ik accepteer geen seksuele handelingen meer die ik niet leuk vind.
Ik ben eerlijk met mijn verlangens, mijn gevoelens en… anderen.
Ik liet ze niet meer geloven dat ik alles accepteerde, en sindsdien voel ik een echt verschil met mijn vrienden.
Er is een vertrouwensband tussen ons ontstaan, omdat ze weten dat ik nooit iets tegen ze zou zeggen om ze te plezieren en hun verlangens te bevredigen.
Als ik ja zeg, is dat omdat ik het echt wil.
En een oprecht "ja" is al het goud in de wereld waard.
