De nieuwe video van het kanaal En het kan iedereen niet schelen staat stil bij welwillendheid, en hou vast aan je neuronen, want de draad van het denken gaat zo ver.
Fabrice de Boni en Axel Lattuada, samen met Marc de Boni, zijn erg leerzaam in het schrijven en erg brutaal in de illustraties.
Ze leggen ons welwillendheid en de implicaties ervan uit met eenvoudige woorden, humoristische scènes en vooral ironische en neerbuigende opmerkingen. Het wordt zonder honger gegeten.
Welwillendheid, wat is het?
Welwillendheid is letterlijk het idee om voor het goede te zorgen. Alex neemt hier het voorbeeld van het beoordelingssysteem op school om het gebrek aan welwillendheid van een dergelijke schaal van waarden aan te tonen.
Dat betekent echter niet dat de cijfers Satan zijn. Dit is slechts een verklaring en een voorbeeld van een omgeving waarvan de prioriteit niet het cultiveren van welwillendheid is.
En waarom welwillendheid cultiveren, zult u mij vertellen?
Waar is welwillendheid in de samenleving voor?
Dit is wat ik bijzonder interessant vond in deze video: welwillendheid wordt gepresenteerd als een systeem dat dat van onze hele samenleving zou kunnen zijn.
In plaats van een competitieve geest te ontwikkelen - en god weet dat ik van competitie houd, laten we eerst welwillendheid cultiveren, wat een vorm van psychologische zekerheid is.
Alex legt uit: Een zorgzame omgeving is een omgeving waarin mensen zich veilig voelen om risico's te nemen. Ze durven hun mening te geven, een idee naar voren te brengen, kritiek te uiten, hun kwetsbaarheid te tonen.
Deze omgevingen leveren de beste werkteams op, en het is logisch: als je veilig bent, kun je meer risico's nemen. Risico's nemen is wat het mogelijk maakt zichzelf te overtreffen, verwachtingen te overtreffen, doelstellingen te overtreffen, out of the box te denken, kortom: vooruit te komen.
Uiteindelijk zijn welwillendheid en concurrentie niet eens concurrerende systemen: de eerste stelt je in staat om beter te zijn in de tweede, dat wil zeggen om allemaal samen te winnen, en niet tegen elkaar.
Waarom spreekt deze video me zo aan?
Als deze video me zo aanspreekt, komt dat omdat ik het gevoel heb dat het woord "welwillendheid" de neiging heeft om te worden gezien als iets dwaas, naïefs, zoals goede gevoelens die niet erg concreet zijn.
Deze psychologische zekerheid had ik echter de ervaring bij Mademoisell, en ik cultiveer die vanaf nu als manager. Vriendelijk zijn voor anderen is helemaal niet ingewikkeld, naar mijn mening is het zelfs heel eenvoudig als je begaafd bent met empathie (en tenzij je een psychopaat bent, zijn we allemaal begiftigd met empathie (op verschillende niveaus natuurlijk, maar er kan aan gewerkt worden).
Wat naar mijn bescheiden mening moeilijker is, is vriendelijkheid voor jezelf aankweken. Alex behandelt precies dit punt aan het einde van de video.
Als ik niet aardig voor mezelf kan zijn, is het moeilijk om aardig te zijn voor anderen. Natuurlijk ga ik mijn eigen frustraties en onvrede op hen projecteren.
Als het boosheidsfilter me rood laat zien, me doet gloeien, dan kan ik me niet inleven. Ik heb geen voeling meer met mijn emoties, ik ben overgeleverd aan mijn woede. En zoals Alex het zo treffend verwoordt:
'Als je de hele tijd boos bent, kun je niet aardig zijn voor andere mensen.'
Ik weet dat woede een wapen is, soms een kwestie van overleven. Maar wat deze video me leert, is dat het, net als veel andere wapens, tegen me kan draaien als ik niet weet hoe ik het op de juiste manier moet gebruiken.
Deze permanente staat van woede is schadelijk: het weerhoudt me ervan om het klimaat van psychologische veiligheid te bereiken en om me heen te vestigen waar de video over spreekt.
