Dit weekend, tussen twee op Romanesco gebaseerde recepten en pogingen om van mijn terras van 1 m2 een beste plek in Parijs te maken, verloor ik veel tijd met het kijken naar de Freud-serie.
Maar als Netflix soms series uitzendt van een kwaliteit die sommigen betreuren, is het platform ook een maker van kostbare objecten.
Gisteren, na Freuds leuke maar zinloze eetbuien, ontdekte ik met name de belangrijke Unorthodoxen, die me tot laat in de nacht wakker hielden ...
Onorthodox, waar gaat het allemaal over?
De serie gemaakt door Anna Winger begint met een lek.
Dat van Esther - belichaamd door de buitengewone Israëlische actrice Shira Haas, een echte openbaring van het programma - een 19-jarige jonge vrouw die alleen voorzien van een paspoort, een beetje geld en een foto een New- York waar ze vandaan komt en nooit eerder is vertrokken.
Achter haar laat ze niets achter, geen boodschap aan haar man met wie ze een jaar eerder trouwde, geen woord aan haar familie, niets.
Eenmaal in Berlijn ontmoet ze een jonge man die aan een muziekschool studeert.
Esther gaat naar een van de lessen van de school, verborgen achter in de aula, en huilt bitter.
Na de les feliciteert ze haar nieuwe vriendin met "het mooiste concert dat ze ooit heeft gezien".
Na wat formaliteiten vraagt ze hem of ze hem kan volgen in zijn middagactiviteit, namelijk zwemmen in het meer.
Ze ontmoet dan de vrienden van de jongeman en realiseert zich dat alles hier heel anders is dan wat ze weet.
Omdat Esther niet is opgegroeid zoals elke New Yorker.
Nee, Esther werd geboren in een ultraorthodox-joodse familie in de Satmar-chassidische gemeenschap. Zeer strikte gemeenschap, geregeerd door veel regels.
Zo leerde ze in het geheim muziek en leefde ze volgens de regels die haar omgeving voorschreef, totdat ze vluchtte omdat "God te hoge verwachtingen van haar had ..."
Maar haar man en zijn neef ontdekken dat Esther in Berlijn is en zijn vastbesloten haar te vinden ...
Onorthodox, richting de vrijheid van zijn heldin
Op de muziekschool die ze begeert, hoort Esther een van haar waarschijnlijke toekomstige kameraden anderen vertellen dat de ultraorthodoxen gek zijn. Dat mannen alleen Torah leren, terwijl vrouwen niet naar school gaan en worden gereduceerd tot "machines voor het maken van baby's".
Esther protesteert en antwoordt dat nee, ze is geen "babymachine".
Deze minidiscussie vat de kloof samen die Esther van haar kameraden scheidt, en het (aanvankelijk) gebrek aan begrip van laatstgenoemde ten opzichte van de levenswijze van onze heldin.
Maar heel langzaam leren de studenten en Esty, zoals haar familieleden haar noemen, elkaar te begrijpen, vooral dankzij de ruimdenkendheid van de muzikanten en de wil van onze heldin om te integreren.
Unorthodox heeft verschillende krachtige en betekenisvolle scènes.
Een daarvan legt bijvoorbeeld een sterk moment in het leven van Esther vast: ze is voor het eerst aan het shoppen om modernere kleding te kopen dan degene die ze normaal draagt.
Terwijl ze een spijkerbroek past, trekt haar man zijn gebedskleding aan in een hotelkamer.
Je zult dan begrijpen, mijn lieve steur, dat de jonge vrouw zichzelf bevrijdt van de “ketenen” van haar religie terwijl haar man er precies op hetzelfde moment aan voldoet.
Sterk in symboliek zoals veel andere scènes van het programma die, behalve fascinerend, ook esthetisch erg netjes zijn.
Onorthodox, een didactisch getuigenis
Geïnspireerd door de herinneringen van Deborah Feldman, een van de vrienden van de maker van de serie, toont Unorthodox een zeer moeilijk toegankelijke gemeenschap waarvan ik de voorschriften niet kende.
Naast een prachtig portret van een jonge vrouw op pelgrimstocht naar vrijheid, laat deze Netflix-creatie in vier delen de kijkers kennismaken met deze zeer gesloten orthodoxe omgeving en leert ze haar een aantal van haar gebruiken, met pedagogie.
De maker van de serie kijkt naar deze gemeenschap zonder enige minachting en zonder ooit een oordeel te vellen.
Kortom, dit hele verhaal wordt met grote fijngevoeligheid en vriendelijkheid verteld.
Evoluerend tussen verleden en heden via veel flashbacks, is Unorthodox hypnotiserend en overweldigend.
Ik raad je aan om er vanavond aan toe te geven, lieve lezer.
Persoonlijk staat de Netflix miniserie al in de top 5 van mijn favoriete series van 2021.
