In samenwerking met Universal (ons Manifest)
Aaaaah, Kerstmis! Zijn lichten, zijn tradities, zijn prachtige koningsbomen uit het bos, zijn kitscherige cadeaupapier, en ... zijn -8000 ° C.
Persoonlijk is Kerstmis speciaal voor mij de gelegenheid om bij het wisselen van een markt wat achter de stropdas te gooien en duizend lekkernijen te slikken.
Maar niet alleen.
Zoals de traditie die mijn moeder al 15 jaar heeft gevestigd, kijk ik op 25 december naar alle mogelijke en denkbare kerstfilms en tv-films .
Dit jaar komt Kerstmis bovendien vroeg in de bioscoop, op 27 november om precies te zijn, de dag van de release van de zeer mooie Last Christmas.
Afgelopen kerst, waar gaat het allemaal over?
Kate gaat door in lichte romantische relaties, hurkt met vrienden en komt altijd laat aan bij de kerstcadeauwinkel waar ze het hele jaar werkt.
Haar relaties met haar zus zijn gespannen, ze blijft haar vrienden en haar baas teleurstellen, die haar verwijt dat ze niet langer de geïnvesteerde persoon is die ze had aangenomen.
Kortom, Kate geeft niet toe aan de extreme stabiliteit en sleept loom haar elfenpantoffels en haar teleurstellingen naar een maar toch helder Londen, dat zich voorbereidt op Kerstmis.
Het is toevallig dat ze Tom ontmoet, een altruïstische en humanistische jongeman die anders dan de zijne naar de Engelse hoofdstad en het dagelijks leven kijkt.
Tom ziet in Kate meteen wat ze zelf niet meer kan zien. Het geeft haar de mogelijkheid om met meer vriendelijkheid, liefde en verwennerij over zichzelf te denken.
In contact met hem evolueert Kate, neemt weer interesse in anderen en verkent haar paradoxen.
Hun romance, hoewel onvoorzien, blijkt gunstig te zijn voor de jonge vrouw ...
Afgelopen kerst brengt balsem in het hart
Ik heb genoeg van kerstfilms en heb nog steeds veel geluk, maar we moeten toegeven dat Love Actually en andere The Holiday het moderniteit beginnen te missen ...
Ik vind ze verstoken van de sociale kwesties die onze wereld vandaag de dag bezighouden.
Dit is waar Last Christmas, van Paul Feig, hard toeslaat , waardoor het genre duidelijk wordt afgestoft.
Om te beginnen sloot onze heldin geen vrede met haar angsten, twijfels en verlangens. Ze dwaalt door het leven terwijl ze door de stad dwaalt.
Hierin is Kate een echte heldin, een onvolmaakte en doorgeslagen heldin die zich een weg door het leven baant.
We zijn verre van A Christmas Prince en andere onrealistische ficties.
Dan is Kate's doel niet om koste wat het kost genoegen te nemen met Prince Charming of een perfect kerstdiner te hebben.
De jonge vrouw heeft andere dingen te doen, zoals leren omgaan met haar volwassen leven, dat al goed op weg is.
Zijn ontluikende romance met de humanist Tom is ronduit cliché, en de twee vrienden helpen elkaar (opnieuw) op te bouwen door de echte uitdagingen van het dagelijks leven aan te gaan.
Last Christmas moderniseert de traditionele kerstfilm door meer vast te houden aan ieders realiteit en pakt verschillende sociale kwesties aan, zoals immigratie, onzekerheid ...
En nog andere die ik je niet kan onthullen zonder het risico te lopen de film te bederven.
Want naast het aanbrengen van een geweldige laag balsem op onze door de winter bevroren harten, is Last Christmas vol wendingen, zelfs wendingen!
Deze zorgen voor een goed onderzochte en slim samen geschreven film van Emma Thompson (die ook schittert) en Bryony Kimmings.
Afgelopen kerst, een stralende cast
De andere grote troef van Last Christmas is ongetwijfeld de cast, bestaande uit Emilia Clarke (Game of Thrones), Henry Golding (Crazy Rich Asians), Michelle Yeoh (Tiger and Dragon) en Emma Thompson (Years en Jaren, naar mijn mening de beste serie van het jaar).
Emilia Clarke en Henry Golding vormen een stralend duo, dat de meest radicale anti-kerst met de feestdagen zou verzoenen.
Hun band is duidelijk en hun ultra-positieve energie is besmettelijk , tot het punt dat het moeilijk is om niet meteen een kopje Last Christmas uit de bioscoop te willen halen.
De rest van de cast is als dit paar: zonne-energie, zelfs in een regenachtig Londen.
Wat kan er nog meer worden gezegd over deze film die beslist goed voelt en verankerd is in zijn tijd, behalve dat hij zijn plot ook onderstreept met stukken van Georges Michael!
Zoveel om je te zeggen dat je bij het verlaten van de bioscoop, op 27 november, maar één verlangen hebt: voor altijd zingen Last Christmas, I gave you my heart ...
