Het jaar 2021 is begonnen met een knal voor SVoD-platforms.
Elke catalogus is verrijkt met minstens één groot programma, zo niet meer.
Netflix heeft dus twee goede series online gezet, namelijk Messiah, waarvan ik tot nu toe maar twee afleveringen heb gezien, en vooral Dracula, waar ik vooral op zat te wachten.
Dracula en ik
Dracula is een van de leidende figuren in horrorliteratuur en cinema.
Als je mijn columns regelmatig leest, weet je waarschijnlijk, lieve lezer, dat horror mijn favoriete genre is. Een genre dat te lang werd onderschat, zelfs bespot door snobistische filmcritici.
Ik heb echter de indruk dat het tij de laatste jaren is gekeerd en dat horror een heel mooie plek heeft geboden in de harten van het publiek, en in die soms droge critici.
Het is dus voor de media en voor Netflix-abonnees onmogelijk om de nieuwe versie van Dracula, gevormd door Steven Moffat en Mark Gatiss, al aan de oorsprong van de uitstekende serie Sherlock te missen.
Ik gooide mezelf er eergisteren op, de dag dat het programma werd uitgebracht, en slikte het allemaal binnen een paar uur op.
Het moet gezegd worden dat Dracula een van mijn favoriete fictieve personages is, zowel voor wat hij vertegenwoordigt als omdat mijn moeder uit dezelfde tiek komt als hij, wat me een indruk geeft van nabijheid tot het knappe kind met de scherpe tanden ( alsof ik het gevoel heb dat het mijn vader is, yyyyy).
Maar wat is, kortom, deze zoveelste (nogal getrouwe) bewerking van de klassieker van Bram Stoker waard?
Dracula, een kitscherige maar jubelende esthetiek
Wat op het eerste gezicht opvalt aan Dracula van Moffat en Gatiss is de zeer kitscherige esthetiek, aanwezig van het begin tot het einde van de serie en tot het uiterste gedreven in een aftiteling waar ik persoonlijk geen fan van ben.
Maar we herkennen daar de poot van de makers van Doctor Who, waaraan ik me wereldwijd vastklamp.
De grand-guignolesque geeft een kleine nano-kant aan het hele product, wat me niet ergert. De serie is daarom niet alleen gruwelijk, maar krijgt ook een humoristische lak en een geweldig spektakel met een Brits accent.
Van de piloot zet de serie de toon en hij zal bloederig zijn. Wat is verplicht als je mijn mening wilt, als je de mythe van Dracula aanraakt.
In de eerste aflevering snijden we hoofden, halen we een wolf uit de ingewanden, scheuren we een spijker.
Het vreselijke is op het rendez-vous, en dat is goed.
Omdat de laatste cinematografische versies van Dracula naar mijn mening te zoet en smaakloos waren gemaakt. Ik denk in het bijzonder aan de zeer saaie Dracula Untold, die ik me niet eens herinner, want hij was tot het uiterste gepolijst.
Hier kun je, lieve lezer, alles vinden dat de praal van graaf Dracula, deze smerige heer met een koud hart, maakt.
Hij heeft respondent, arrogantie, kilheid over, een onmiskenbare klasse en een niet te stoppen sadisme die hem fascinerend maken.
En het is ongetwijfeld een beetje te danken aan Claes Bang ...
Dracula, een scherpe cast
Claes Bang is nog niet zo bekend bij het grote publiek. Ik ontdekte hem persoonlijk in het uitstekende The Square, Palme d'or 2021 waarin hij de hoofdrol speelde.
In Dracula is hij gewoon perfect.
Chique, kalm en dierlijk tegelijk, hij heeft alles begrepen over het personage dat hij speelt onder auspiciën van Moffat en Gatiss.
Maar het belang van de serie ligt niet alleen in het karakter ervan.
Inderdaad, zijn aartsvijand, zuster Agatha Van Helsing, is net zo interessant, en het is hun helse paar dat al het zout van de hele show maakt.
Aan hun zijde markeren alle seconden de geesten, zelfs de zombies wiens uiterlijk ik groet.
Dracula, een efficiënt formaat
Jij en ik, lieve lezer, zijn al lang gewend aan series die uit vele seizoenen bestaan, zelf samengesteld uit afleveringen van ongeveer 45 minuten.
Maar sinds enige tijd zijn er nieuwe formaten ontstaan, zoals het mini-series formaat.
Dracula, origineel naar de toppen van zijn rotte nagels, bestaat slechts uit 3 afleveringen.
Dit is klein? Ja, maar elke aflevering duurt 1u30, kortom als een film.
Dracula ziet zichzelf dan ook meer als een trilogie van speelfilms dan als een serie.
Een formaat dat de ontwikkeling van mondiale problemen en karakters mogelijk maakt.
Om al deze redenen en nog duizend andere, lieve lezer, moedig ik je sterk aan om vanaf vanavond alle bloeddorstige avonturen van de duivelse Dracula te consumeren.
En als je je dosis angst nog niet hebt gehad, raad ik je aan om voor Apple TV te gaan, Servant verslinden, de zeer mooie en griezelige serie M.Night Shyamalan, mijn favoriet van het einde van het jaar 2021.
Kijk je dit allemaal en we zullen er in de comments nog een keer over praten?
