Het is tijd voor de filmselectie! En deze week ben ik niet de enige die door de gangen heeft gelopen.
Esther heeft een documentaire nugget opgegraven, wat betreft Manu, zij was de eerste van de redactie die het nieuwe Marvel zag.
Phong vinden, van ontdekking tot ontdekking
Je hebt misschien nog nooit gehoord van Finding Phong, geregisseerd door Phuong Thao Tran en Swann Dubus-Mallet. En niet voor niets heeft deze kleine Vietnamese film in Parijs weinig publiciteit gekregen.
Ik moedig je echter echt aan om buiten de kaders te denken!
Daarmee bedoel ik wegkomen van drukke locaties, want je zult het niet zien. In Parijs speelt hij maar op twee locaties: Espace Saint-Michel en MK2 Beaubourg.
En in de provincies heb ik geen idee.
Maar ik wil er met je over praten omdat je het moet gaan zien. Ik geloof oprecht dat het nodig is om kleine documentairefilms te ondersteunen. Om ze te bezoeken, anderen over hen te vertellen, hen aan te moedigen om te gaan.
Zodat hun getuigenissen niet sterven.
Phong vinden is een van die getuigenissen die bewegen en opvoeden.
Dit is het verhaal van Phong, de jongste van een gezin van zes, die opgroeide in een klein stadje in centraal Vietnam. Ze voelde zich nooit goed over haar lichaam. Sinds haar vroege jeugd voelt ze zich gevangen in het lichaam van een jongen.
Als ze in Hanoi aankomt, beseft ze dat ze niet de enige is. Ze begint dan een proces van verzoening met zichzelf.
De camera komt zo dicht mogelijk bij zijn grote dilemma: wel of niet een geslachtsveranderende operatie ondergaan ...
Op een dag zal het goed, sociaal en belangrijk zijn
Hallo, hier Esther!
Ik had letterlijk tranen in mijn ogen vanaf de 3e seconde van Un Jour, ça va.
Dit is een documentaire film over kinderen die in een noodopvang leven omdat ze op straat zijn.
We volgen in het bijzonder twee van hen, hun dagelijks leven maar vooral de workshops die hen worden aangeboden om eruit te komen: songwriting en zingen / schrijven van artikelen die in bevrijding zijn gepubliceerd.
De reis en geschiedenis van deze kinderen zijn ontroerend, ik had echt de indruk ondergedompeld te zijn in hun dagelijkse leven, en ik voelde me meteen empathisch voor hen.
Het besef helpt daar ongetwijfeld bij, met de voice-overs en de soundtrack gecomponeerd uit zowel de kinderliedjes als hun teksten, maar evolueert zelfs met hun ouders mee op het ritme van het centrum dat op het punt staat te sluiten: het is gek.
Ik vind het geheel ook relatief militant: we tonen een correcte steun, maar we moeten in gedachten houden dat veel mensen juist niet gesteund blijven.
Black Panther, de blockbuster van het begin van het jaar
Deze week is er ook de release van Black Panther, de nieuwste blockbuster van Marvel Studios.
We volgen de avonturen van T'challa, een personage dat werd geïntroduceerd bij Marvel-liefhebbers in Captain America: Civil War.
Erfgenaam van de troon van Wakanda, een Afrikaanse natie die teruggetrokken van de wereld leeft om zijn technologische bekwaamheid te verbergen, moet hij de fouten uit het verleden onder ogen zien terwijl hij tegenover een nieuwe vijand staat.
Als de superhelden niet echt jouw ding zijn, zul je mogelijk nog steeds genieten van de vrouwelijke personages.
Ik heb een buitensporige liefde voor generaal Okoye, ultieme krijger, lijfwacht en hoofd van de Dora Milaje, de koninklijke garde die uitsluitend uit vrouwen bestaat. Danai Gurira blinkt uit in deze rol van een krachtige en mooie vrouw.
En dit is slechts een van de vele andere voorbeelden, want hoe zit het met Queen Rozonda gespeeld door Angela Basset of Nakia, gespeeld door Lupita Nyongo'o?
De casting op het grote ontdekkingsniveau zal vooral Leticia Wright blijven, die de rol speelt van Shuri, het brutale zusje van T'Challa maar ook de hoofdingenieur van het koninkrijk.
Dit personage brengt veel frisheid en humor, maar bovenal is het erg bevredigend om een vrouwelijk personage te hebben dat wordt erkend voor haar superieure intellect en haar wetenschappelijke bekwaamheid.
De regisseur is er ook in geslaagd om vanaf nul een hele Afrikaanse cultuur te creëren en dat is een geweldige job. De Wakandancultuur bestaat uit mythen, tradities en tribale riten zoals elke cultuur.
Er is onderzoek gedaan om de mooie decors te vinden en de kostuums te maken. De modeliefhebber die ik ben werd verliefd op de rijkdom aan kleuren en stoffen.
Concluderend, Black Panther is weinig meer dan weer een superheldenfilm, het is vooral een hoop om in de toekomst meer inclusieve en multiculturele films met complexe personages te zien.
Hier is mijn goede dame, dat is alles voor vandaag. Volgende week ontmoeten we elkaar weer om nieuwe wonderen te ontdekken.
