- Artikel oorspronkelijk gepubliceerd op 6 mei 2021
Bijna iedereen kent dit slechte moment. Degene waar de webpagina van uw bankrekening wordt geladen.
Je billen worden strakker, je typt, trilt, je wachtwoord, je ogen turen om de waarheid niet in je gezicht te zien: je weet wanhopig niet hoe je met je geld moet omgaan, en nogmaals, je staat in het rood.
Als dat zo is, dan heb je aan het eind van de maand genoeg budget om opzij te zetten… maar ik ben het een beetje zat om geld uit te geven dat ik niet heb omdat ik niet weet hoe ik met mijn impulsen moet omgaan.
Om dit probleem op te lossen heb ik mezelf een uitdaging gesteld: deze maand, beloof ik, eindig ik vanaf nul . Ook niet in het positieve, rommel niet rond, ik heb mijn grenzen.
Om mijn missie met succes te vervullen, kies ik voor een radicale methode: vaarwel de creditcard, twee weken geef ik niets uit !
Het resultaat ? Niet precies wat ik had verwacht ...
Eerste dag zonder kosten: de schok
Ik heb nog twee weken te gaan en als ik mijn account raadpleeg, is het schokkend: meer dan 8 € . Hoe kon ik mezelf in deze situatie plaatsen?
Bovendien is de koelkast leeg ... Toch leef ik met het equivalent van een minimumloon in Parijs, het is niet veel maar genoeg om te leven. Ik heb geen dure hobby, ik koop zelden kleding, ik rook niet, ik weet hoe ik zelf goedkope maaltijden moet koken.
Dus waar verdwijnen deze € 300?
Ik probeerde de nieuwe revolutionaire methode van moeders om 1000 euro per maand te verdienen… Niet verschrikkelijk.
Het is des te frustrerender dat het niet kunnen beheren van mijn geld me terugbrengt naar het beeld van een frivool en onvolwassen meisje , dat ik niet meer ben sinds ik mijn elektriciteitsrekening heb betaald, maak me schoon zelfs mijn toilet en de walgelijke afvoer in de douche.
Als ik mijn geld niet kan beheren, krijg ik een onvolwassen beeld van mezelf.
Toch heb ik de indruk een onverantwoordelijke verkwister te zijn in een periode van economische crisis en dat roept existentiële angsten op: voorlopig zijn het mijn ouders en het CAF die mij laten leven, maar later, als ik ermee te maken heb minder dan dat, hoe moet ik het doen als ik mezelf financieel niet kan redden?Het is tijd om te reageren, mijn uitdaging begint!
Tweede dag zonder uitgaven: ontkenning
Eindelijk, "start" ... Het is oké, we hebben toch vijf minuten, nietwaar? Ik bedoel, dit nepleren jasje, daar, echt goedkoop, ik had het gisteren gezien en we hebben al afgesproken met de verkoopster, ik ga haar niet teleurstellen! En dan is de koelkast leeg… Kom op, laten we zeggen dat de uitdaging morgen begint!
Als ik voor mijn boodschappen betaal, denk ik aan de 8 € die ik nog over heb en het cijfer lijkt me vrij virtueel vergeleken met de 20 € die de kassamedewerker me vraagt: het is nooit zomaar een Excel-tabel die online is gezet door mijn bank…
Gedematerialiseerd geld is een echte valstrik.
Het is duidelijk dat dit geld dat we nooit zien een echte val is . Het is tijd om vloeibaar te worden, meer concreet! Maar voor deze keer, nou… "het zal met een creditcard zijn, alstublieft".Vijfde dag zonder geld uit te geven: woede
Ik heb de koelkast vol, dus waarom denk ik zo vaak aan deze uitdaging? Het is alsof ik, beroofd van mijn creditcard, minder vrij was als mij geen dringende uitgaven werden opgelegd.
Ik heb de indruk dat ik gedrogeerd ben , dat ik een dagelijkse shoot nodig heb om mezelf de indruk te geven dat ik het naar mijn zin heb: een tijdschrift, een gebakje, wat dan ook.
Nou, ik verzet me, maar als een roker die stopt, ben ik in een slecht humeur.
En dan ben ik boos op deze gemene uitgaven, waar we zelfs niet meer bang voor zijn: automatische incasso's .
Het was op dat moment dat mijn elektriciteitsleverancier me uitlegde dat mijn rekening van 50 naar ... 90 € ging. Voor een 25 m². Ik gebruik mijn woede en zet het om in moed: ik bel, de leverancier vertelt me de volgende dag dat mijn rekening maar € 60 zal worden.
Wanneer ik mijn adviseur bel om opnieuw te onderhandelen over mijn bankkosten
Daarbij roep ik met ferme maar beleefde en zachte stem mijn telefoniste in, die mij een korting van € 7 op mijn maandelijkse factuur toekent. Ik ben me er terdege van bewust dat ze me proberen te behouden, maar een beetje wilskracht kan natuurlijk een lange weg gaan als het gaat om praten over geld!
Zesde dag zonder kosten: onderhandelen
Trouwens, is het je opgevallen hoe weinig we over geld praten? Het gaat er niet om er te rijk of te arm uit te zien.
Dus als ik boeken op een omslagwebsite verkoop en ik een mooi bedrag op zak, maken mensen om me heen zich zorgen: "Maar als je wilt, leen ik je tenminste geld. boeken zijn belangrijk ”...
Behalve dat ik hier altijd Maupassant 'geschiedenis van' (waarvan we niet weten) hield, terwijl ik zijn werken haat. Aan de andere kant ben ik dol op de rinkelende en struikelende euro's die het me terugbrengt en de ruimte die het vrijmaakt in mijn bibliotheek !
"Mircea, wat heb ik gedaan ... ik zal je missen, schat"
Ik kom dus in een fase van onderhandelen: alles moet verdwijnen! De yoghurtmaker, de dvd's nog in plastic, de nooit gedragen schoenen die pijn doen, het geeft af! En ik maak een leuk potje van bijna € 200 , de lessen die ik thuis geef niet meegerekend.
Behalve dat er is.
Dit geld ... nou, ik heb een keuze. Ofwel verdwijnt het in de draaikolk van mijn lopende rekening, ofwel gaat het weg in een spaarboekje. Kom op, ik heb deze maand besloten om mijn riem aan te halen, het gaat in besparingen! En plotseling ben ik nog steeds blut .
Achtste dag zonder kosten: aftreden
Ik begin de effecten van mijn kleine uitdaging te voelen en ik open mijn ogen voor mijn relatie met consumptie . Hoeveel doen we, ontslagkosten? Weet je, deze uitgaven die niemand je dwingt te maken en die je zuchtend maakt ...
Ik herinner me een dag dat mijn supervisor, toen ik stage liep, tegen me zei: "We maken vrijdag sushi om de terugkeer van Jean Marc te vieren".
Het was geen vraag maar een manier om te benadrukken dat als ik niet zou komen, ik een moment van het "kantoorleven" zou missen, altijd bepalend in de professionele wereld. Behalve dat het restaurant 17 € is.
Outch.
Ik wacht nog steeds op het geld om ook elke dag naar de "cafet" te gaan ...
Dus ik realiseer me dat er verschillende soorten uitgaven zijn.
Degenen die we doen uit angst voor sociale druk zijn de ergste : ik moet absoluut een sjiekere outfit hebben voor mijn werk, ik moet absoluut mijn vrienden vanavond betalen, anders zie ik er gierig uit, ik moet absoluut een geweldig cadeau voor mijn grootmoeder, zelfs als we niet erg close zijn, want het is de familie ...
De ergste uitgaven zijn die gemaakt uit angst voor sociale druk.
Toen ik met vrienden over mijn uitdaging sprak, realiseerde ik me dat de vloer een beetje vrijkomt .Diezelfde avond belt een vriend me op en zegt: "Ik wil vanavond graag met je mee naar de bar, maar ik heb geen kring ..."; haar stem doet me pijn, maar ik besef ook hoeveel geld een taboe is, zelfs met vrienden.
Wat als het tijd was om dit dictaat een beetje te breken, om te durven zeggen: "Nee, ik kan het niet betalen" zonder te blozen? Het is niet alsof we in een periode van volledige werkgelegenheid voor jongeren zitten!
Twaalfde dag zonder kosten: acceptatie
Het regelen van uw uitgaven is meer dan een simpele kwestie van binnenkomen en uitgaan van geld. Het is een kwestie van persoonlijke identiteit : hoe definiëren we onszelf, wat zijn onze prioriteiten in het leven, waarin willen we investeren of niet? Dit is wat geld tot een middel maakt en niet tot een doel op zich.
Door mezelf te dwingen de creditcard niet te nemen, dwong ik mezelf om helemaal opnieuw te beginnen ... en ik zeg je ronduit: ik ben niet geslaagd in mijn uitdaging. Ik heb die verdomde smartcard eruit gehaald. Maar om de reflex van de uitgaven te vernietigen, en dankzij de meisjes van het forum om mij elke dag te vragen: "Zijn deze uitgaven mij nuttig geweest? Maakte me gelukkiger? Dwong me om een andere afweging te maken dan ik bij de start had verwacht.
Veertiende dag zonder kosten: de balans
Aan het einde van de maand sta ik in het rood van 100 €. Mislukking? Niet helemaal.
Enerzijds waren een aantal kosten onsamendrukbaar, een rapport dat ik moet opeten.
Aan de andere kant stelde deze oefening me in staat om duidelijker te zien in mijn rekeningen en ik maakte een opvallende opmerking: het grootste deel van mijn uitgaven bedraagt niet meer dan 4 €!
Zoals ik aanvankelijk dacht, ben ik geen shopaholic, maar uiteindelijk is het 50 € junkfood dat me elke dag een beetje meer in het rood duwt. Een pain au chocolat hier, een burger daar ...
Het goede nieuws ? Nu ik het weet, kan ik precies daar handelen waar het vastloopt!
Omgekeerd, van dit paar hardloopschoenen, heb ik er niet alleen geen spijt van, maar misschien geef ik binnenkort nog meer uit aan een beter model.
En deze 13 €? Ik weet precies welke bar ze in de kassa hebben achtergelaten: ik heb daar een superleuke avond doorgebracht die ik had gemist.
Deze uitdaging heeft me dus meer over mezelf geleerd en me uit mijn automatismen gehaald. In die zin moet ik het moeilijk hebben gevonden om het als een mislukking te beschouwen!
Onze relatie met geld wordt bepaald door de samenleving, door ons gezin, ons werk, onze dierbaren ...
Maar door een stapje terug te doen en uw bankkaart thuis te laten, beseft u dat het uiteindelijk aan ons en aan ons alleen is dat hij het moet behagen of nuttig moet zijn , vandaar het belang van een echte brainstorm uitvoeren om de prioriteiten te bepalen zonder rekening te houden met nieuwsgierige blikken.
- Vind op het forum de tips van de missers om geld te besparen!
En u, hoe zou u uw relatie tot geld omschrijven? Voel je je in staat om 15 dagen door te brengen zonder ook maar een cent op te geven?
