"Ik denk dat ik ziek ben.
Deze ziekte doet me denken dat ik altijd sterk, dominant en efficiënt moet zijn. Dat ik vooral geen emotionaliteit, gevoeligheid, moet tonen.
Het is voor vrouwen.
Ze vertelt me ook dat ik geen keus heb. Ondanks zijn schadelijke aard, moet ik ermee leven en zijn aanwezigheid in mij claimen om geen taak uit te voeren, om overwogen te worden.
Deze ziekte, diep in mij geworteld, heeft zijn intrek genomen in alle gebieden van mijn leven. "
Deze krachtige woorden zijn die van Sikou Niakate, 28, regisseur van de documentaire geïnspireerd door zijn leven In het donker, mannen huilen.
De ziekte waaraan hij lijdt: de normen van mannelijkheid die op hem drukken.
Mannen huilen in het donker, een aangrijpende documentaire over mannelijkheid
Dans le noir, les hommes pleurent is een gevoelige documentaire over de mannelijkheid van Sikou en vier mannen die opgroeiden in arme wijken van Parijs.
Sikou, Jules, Ange, Okba en Paul spreken zonder filter over het lijden dat hoort bij het mens-zijn. Ze behandelen intieme thema's als emoties, seksualiteit en gebrek aan zelfvertrouwen.
Moedige getuigenissen, terwijl het vaak zo moeilijk is om over zijn kwetsbaarheid als man te spreken!
Deze documentaire raakte me diep en gaf me hoop.
Hoop dat het woord van mannen vrij blijft en dat mannen en vrouwen zich in de toekomst kunnen bevrijden van de geslachtsvoorschriften waaraan ze zijn onderworpen!
Ik heb je de film laten ontdekken, in de hoop dat hij jou net zo raakt als ik:
Vragen aan Sikou Niakate, de directeur van In the dark, de mannen huilen
Ik nam contact op met Sikou om hem wat vragen te stellen over zijn film. Onze uitwisseling was fascinerend!
- Wat heeft je ertoe aangezet om deze documentaire te maken?
Ik ervoer een liefdevolle rouw die mij diep ontroerde. De pijn van deze breuk zorgde ervoor dat ik belangstelling kreeg voor mannelijkheid en de verplichtingen die daarmee gepaard gaan.
Ik moest toen bij anderen gaan kijken of ik hetzelfde zou vinden als thuis. Ik regisseerde mijn film als een verkenning.
In feite was het een uitvlucht om een gesprek te hebben met mijn vrienden!
Ik vroeg hen naar hun privacy met camera en microfoon, omdat ik voelde dat ik in een normaal gesprek niet dezelfde mate van blootstelling zou hebben gehad.
In mijn hoofd dacht ik "vertel me dat je op mij lijkt, alsjeblieft!" ".
Ik dacht er niet eens aan om een docu uit te brengen. Ik zei tegen mezelf "als de getuigenissen goed zijn, zal ik er misschien iets aan doen". Dit is wat er gebeurde.
Toen het project werd gelanceerd, was wat mij motiveerde dat ik zo graag zo'n film jonger had willen zien! Ik wou dat ik zoveel had geweten dat ik niet de enige was in een intieme gevangenis.
Ik hoop door mijn film andere mannen te laten zien die dit soort dingen meemaken, dat ze niet alleen zijn.
- Wie zijn de mannen die je hebt geïnterviewd?
Ze zijn alleen mijn goede vrienden. In het begin wilde ik aan een veel groter panel werken, ik had zo'n dertig interviews gepland met mannen met zeer uiteenlopende profielen.
Maar ik veranderde van gedachten en concentreerde me op vier verhalen, zodat mijn vrienden op zichzelf al personages zouden worden.
- Ben je nooit geïnteresseerd geweest in mannelijkheid voordat je uit elkaar ging?
Neen. Eerder had ik mijn mannelijkheid nooit in twijfel getrokken. Ik meet 1m95 sinds de adolescentie, ik ben lang, zwart, ik heb een sportief postuur ...
In de ogen van anderen was mijn mannelijkheid goed ingeburgerd . Maar mijn perceptie van mezelf in het intieme was totaal anders. Ik was bang dat ze erachter zouden komen dat ik niet was wie ik leek te zijn.
Dit veroorzaakte problemen in mijn relaties met vrouwen.
Voor mijn laatste romantische ontmoeting zei ik tegen mezelf dat ik nooit een stel in mijn leven zou zijn, dat ik nooit een intieme relatie zou hebben, omdat ik liever niets deed en mijn imago intact hield in plaats van het risico te nemen mezelf voor gek te zetten.
Sinds mijn uiteenvallen heb ik me gerealiseerd dat als ik nieuwe relaties wil hebben, ik mezelf moet genezen, ik moet dit graven.
- Welke boodschap wil je overbrengen in je film?
Ik wil niet echt een boodschap overbrengen.
Daarom interviewde ik geen specialisten, zoals psychologen of sociologen. Ik wilde gewoon standpunten herstellen, zonder een hiërarchie tussen de teksten te creëren.
Mijn doel was om de stemmen te benadrukken van degenen die geen stem hebben. Dit is wat ik deed door ervoor te kiezen mannen te filmen met dezelfde achtergrond als ik, namelijk arbeidersbuurten.
In mijn werk probeer ik altijd het onzichtbare te vertegenwoordigen, te zeggen wat niet wordt gezegd, wat niet wordt overwogen.
Een van de kenmerken van mannelijkheid is echter dat je er niet over moet klagen, het zou lonend moeten zijn. We kunnen niet zeggen dat we eronder lijden.
- Je bent in je documentaire geïnteresseerd in mannen die zijn opgegroeid in arme wijken. Is hun mannelijkheid anders dan die van mannen met een andere achtergrond?
Ik denk dat mannelijkheid zich in elke setting anders manifesteert.
In arme buurten zijn we van veel dingen ontdaan, zoals cultureel en economisch kapitaal. Wat we dan over hebben is ons lichaam.
In de omgeving waar ik vandaan kom, wordt mannelijkheid uitgedrukt door het lichaam. Het gaat hierbij om bevelen om spieren op te bouwen, om sportief maar ook seksueel te lijken.
Je moet een indrukwekkend lichaam hebben om te laten zien dat we ondanks alle onteigening die we ondergaan, ondanks de onderdrukking, mannen blijven.
Een sterk lichaam geeft het beeld weer van afwezigheid van zwakheden, van afwezigheid van angsten. We moeten ook een houding hebben die bevestigt wat ons lichaam uitdrukt.
- Welke feedback heb je ontvangen over Dans le Noir, les hommes pleurent?
De opbrengsten zijn overweldigend, dat had ik niet verwacht!
Veel mensen stuurden me berichten die tranen opriepen, velen bedankten me.
Met inbegrip van mensen waarvan ik niet had verwacht dat ze zo getroffen zouden worden. Ik ontving bijvoorbeeld een bijzonder ontroerde e-mail van een grootmoeder!
Wat mij betreft, deze film heeft mijn leven gered.
Bedankt Sikou voor het zo oprecht beantwoorden van mijn vragen! En jij, beste lezer, waar dacht je aan? In het donker huilen mannen?
