- Artikel oorspronkelijk gepubliceerd op 14 maart 2021
U kent waarschijnlijk de Grease, West Side Story, Les demoiselles de Rochefort, Mamma Mia! , de meest recente Pitch Perfect (er is trouwens een 2) en andere muzikale zoetigheden, voeg ik een laag toe met een nieuwe selectie!
Mijn kleine schattige zonde is wanneer het zingt, van musicals tot films tot series. En aangezien de zwaluwen de lente maken, heb ik uit de oceaan naar keuze vier muziekfilms gehaald die niet altijd even bekend zijn!
Ik begrijp de veelvuldige afwijzing van het ouderwetse aspect van het genre, maar ik geef vooral de schuld aan het beeld dat wordt gegeven in Frankrijk, dat sinds The Songs of Love niet veel drinkbaar meer is ... omdat we een slechte visie hebben op dit genre In Frankrijk. Je kunt er echter kleine goudklompjes vinden die je dag opfleuren.
Natuurlijk moet je absoluut meezingen met de personages om het goede weer aan te kondigen (of als je net als ik bent en je zingt heel verkeerd, zal het zijn om de regen aan te kondigen). Als je deze liedjes nog niet kent, maak je geen zorgen, ze zullen binnenkort je hoofd en je iPod binnendringen!
Rent (2005) - Ze zullen nooit onze vrijheid stelen
- Waarom is het cool?
Dit is de eerste "volwassen" muziekfilm (in ieder geval geen Disney) die ik in de bioscoop heb gezien. En het was met hem dat ik begreep dat een musical geen tekenfilm hoefde te zijn, en ook geen nunuche, maar een sociaal drama kon zijn rond serieuze onderwerpen.
Huurcontracten met aids, transidentiteit, kraken… dit alles op een set die in New York, in de East Village, niet zo glamoureus is als in Gossip Girl. Dus achter de film geven we natuurlijk een echte morele boodschap die grenst aan de les, maar die niet stoort. Vooral als achter de camera Chris Colombus zit, net na het afmaken van de eerste twee Harry Potter.
Het originele theatrale werk werd bij de release in 1995 beschouwd als een meesterwerk dat de titel van beste show van het decennium verdiende en noodzakelijkerwijs de Tony voor beste musical had gewonnen. De auteur, Jonathan Larson, won de Pulitzerprijs voor beste drama. Helaas bezweek hij voordat hij zijn werk op de planken zag worden uitgevoerd ...
- Wie zingt ?
Wel een paar bekende namen! Idina Menzel bijvoorbeeld, of Jesse L. Martin (momenteel in The Flash) zijn beide aanwezig in de eerste theatrale versie van 1996, maar ook Rosario Dawson, Taye Diggs, etc. Acteurs, zangers, komieken, multitalenten!
- De meest bekende titel
Voor een keer, als een bewerking van een musical, is de stijl erg breed, met rockpassages. Het grote pluspunt van Rent is de groepsdynamiek, ook al staan er wat solo's op de piste!
Once (2007) - De ballade van oprechte mensen
- Waarom is het cool?
Wanneer je gewend bent aan producties met een groter budget, met dansen die sensatie, straalt Once een zeer rauwe eenvoud uit met zijn camera die twee mensen begeleidt in het dagelijks leven.
Een pasgetrouwde straatartiest uit Dublin ontmoet per ongeluk een Tsjechische immigrant, ook een muzikant, die hij overhaalt om met hem te zingen. In hun ballads zijn er twee stemmen die elkaar perfect aanvullen, zonder franjes. Een duo werkt als de ene stem niet de overhand krijgt op de andere ...
Het werkte zo goed dat ze een muzikale bewerking uitbrachten! Maar het is vooral het 'realistische' aspect dat de grote aantrekkingskracht van deze film vertegenwoordigt. Je hebt misschien de andere muzikale film van regisseur John Carney gezien, genaamd New York Melody (met in de hoofdrol Keira Knightley en Mark Ruffalo), en straalt hetzelfde gevoel uit. Een ode aan de muziek, een romantische komedie die niet in dwaasheden vervalt, Once houdt de vlag van het lichte onafhankelijke genre hoog.
- Wie zingt ?
Wel onbekende acteurs, maar niet zo onbekende gezichten aangezien het in feite zangers zijn, die reageren op de namen van Marketa Irglova en Glen Hansard. De muzikale aanpassing op Broadway omvatte Cristin Milioti (de moeder van How I Met Your Mother) in de hoofdrol.
Aan de basis was het mannelijke personage voorgesteld aan Cillian Murphy, die van mening was dat zijn vocale talenten niet voldeden aan de vereisten van de film. En des te beter, want anders zou het de authenticiteit van de banaliteit van de ontmoeting hebben verloren, die iedereen aanspreekt!
God Help The Girl (2013) - De melancholie die vloeit ...
- Waarom is het cool?
God Help the Girl is vrij recent, maar de personages kleden zich als Bonnie en Clyde… in het echt zijn het gewoon superhippertjes, maar vooral erg gepassioneerd. Alle nummers zijn gecomponeerd door Stuart Murdoch, de frontman van de Britse popfolkgroep Belle en Sebastian die je mogelijk al hebt gehoord in Juno.
Als hij er geen album van heeft gemaakt, is dat omdat hij de toon te depressief vond in vergelijking met de lijn van zijn groep, en uiteindelijk besloot hij er een film van te maken die hij voor ons regisseerde. meer plezier met een eigen beeld dat overeenkomt met zijn universum.
God Help the Girl heeft een gekke charme, met landschappen van Glasgow die de mooiste ansichtkaarten waardig zijn. Eve, gepassioneerd door muziek en getalenteerd tekstschrijver, wordt geïnterneerd in een ziekenhuis voor een eetstoornis.
Wanneer ze vertrekt, ontmoet ze James, een jonge puristische en elitaire gitarist bij wie ze intrekt. Deze zal haar voorstellen aan Cassie, en het trio zal een groep vormen, God Help the Girl, met de specifieke stem van Eve.
- Wie zingt ?
Nou, al een zangeres: de schattige jongen die Years & Years leidt, Olly Alexander genaamd, gezien in Penny Dreadful of zelfs Skins. Hij is niet de enige acteur in de E4-serie, aangezien er ook Hannah Murray (Game of Thrones) is, maar ze speelden niet in dezelfde seizoenen. Er is ook Emily Browning die het nummer al had gepusht in een cover van Sweet Dreams in Sucker Punch!
- Anders, Belle en Sebastian, dat is het
Sunshine on Leith (2013) - Ik zal 500 mijl lopen!
- Waarom is het cool?
Ontdek deze keer The Proclaimers, de Schotse band die je 800 kilometer lang zal meenemen. Deze film is ongetwijfeld de meest succesvolle van deze selectie in termen van enscenering en samenhang van de plot.
De ondersteunende karakters hebben hun kleine muzikale moment met hier en daar een couplet, maar bovenal weerspiegelt het verhaal (van liefde en vriendschap) dat zich afspeelt in Edinburgh, echt de essentie van de Proclaimers in hun toewijding. naar de stad en deze goedaardige kant. Het is grappig en ontroerend.
Wat een feelgoodfilm! De chorea's zijn simplistisch genoeg om toegankelijk te zijn voor amateurdansers, en het voegt een vleugje kitscherige charme toe. De acteur-zangers doen het erg goed, ze hebben het fantastisch naar hun zin, en we luisteren naar ze en kijken hoe ze neuriën. Het was duidelijk een tijdje geleden dat ik zo enthousiast was geweest over zo'n eigenwijze muziekfilm.
- Wie zingt ?
George MacKay, het kleintje van Pride, maar ook vol Britse acteurs waarvan je de gezichten kent maar niet noodzakelijk hun namen: onder andere Jason Flemyng, Peter Mullan (Boy A), Freya Mavor (Skins), met een sterk Schots accent voor meest. Het verschil met de andere films is dat het daar lijkt alsof ze geen geweldige zangers zijn, maar God, ze hebben plezier, en dat vond ik opwindend!
- Kleine bonus voor liefhebbers van Doctor Who
