In samenwerking met Pageturners (ons Manifest).
Zoals veel kinderen ben ik opgegroeid met de verhalen van de gebroeders Grimm en Charles Perrault.
Ik las ze op school, maar ook bij mijn grootouders thuis, en later ontdekte ik ze samen met mijn zusje.
Als ik vandaag terugdenk aan deze verhalen, zeg ik tegen mezelf dat sommige ronduit angstaanjagend zijn!
Herlezen met een andere look en vooral nog een paar jaar, deze verhalen worden de ergste horrorverhalen ...
De heks in Hans en Grietje
Ik ken dit verhaal niet goed, en ik kan me niet herinneren het te hebben ontdekt toen ik jonger was.
Mijn ouders verzekerden me echter dat ze dit verhaal aan mij hebben voorgelezen en ik denk dat ik begrijp waarom mijn geheugen me vandaag tekortschiet ...
Dat komt omdat dit verhaal griezelig FUCKING is!
Mijn brein vergat liever dit traumatische verhaal van twee broers en zussen die verdwaald waren in het bos.
De reactie van mijn hersenen.
Wat me zelfs nu beangstigt, is deze vreselijke oude kannibalistische heks.
Erger nog, kinderen lokken met snoep (waar ik van hou, eh, ik identificeer me echt met) en ze dan dwangvoeding geeft en opeet ... Ik vind dat zo verwrongen.
En dan aan het einde, duwt Grietje de oude vrouw de oven in en ze brandt dood. Top.
(Illustratie door Theodor Hosemann).
Klinkt als de synopsis van een speciale Halloween-aflevering in de Criminal Minds-serie, dit verhaal!
De boeman in Le Petit Poucet
Een ander verhaal over kinderen die worden opgegeten, ja!
De gruwelijke dimensie van dit verhaal wordt vaak vergeten, heb ik de indruk.
Iedereen herinnert zich liever de kiezelstenen die Kleine Duim heeft gezaaid om zijn weg te vinden dan de kindetende boeman die hij in het verhaal tegenkomt ...
Nadat ze twee keer in de steek zijn gelaten door hun te arme ouders, worden Kleine Duim en zijn broers en zussen opgevangen door een vrouw die getrouwd is met een boeman (het riekt naar het verpleegstersyndroom).
De laatste droomt ervan de kleine jongen en zijn broers levend op te slokken, maar zijn vrouw overtuigt hem om zijn maaltijd uit te stellen tot de volgende ochtend.
Deze boeman heeft toevallig kinderen (geweldig voor iemand die kinderen kookt, maar oké), dochters om precies te zijn. Ze dragen gouden kronen als ze slapen (wie weet waarom).
Dus om zijn eigen leven en dat van zijn broers te redden, heeft Kleine Duim een briljant maar wreed idee ... De zeven jongens wisselen hun slaapmuts in voor de gouden kronen van de meisjes.
Ik geef het je in duizend, gerst doodt zijn dochters en verslindt ze.
Bedankt voor de nachtmerries, dat is cool. (Illustratie door Gustave Doré)
Een vader die zijn eigen kroost eet. Ik heb rillingen van afschuw.
De jager die de buik van de wolf snijdt
Ben ik de enige die zich inleven in de wolf in Roodkapje?
Allereerst is dit kind ondraaglijk. Ze gehoorzaamt haar moeder niet, ze is duizelig (om niet te zeggen een beetje dom) en is helemaal niet verantwoordelijk.
Dan heeft de wolf gewoon honger, het is een dier.
Ik begrijp dat hij zichzelf probeert te voeden. En eerlijk gezegd, als Roodkapje en zijn oma zo stom zijn om een wolf voor een mens te aanzien ...
Na een tijdje noem ik het natuurlijke selectie.
Dit beeld maakt me buitengewoon ongemakkelijk. (Illustratie door Gustave Doré).
Hoe dan ook, in de versie van de gebroeders Grimm komt een jager moeder-Grand en haar dochtertje redden.
Om dit te doen, snijdt hij de buik van de wolf en haalt hij de twee slachtoffers van het roofdier veilig en wel eruit.
Ik heb op dat moment echt een afschuwelijke aanblik: ik stel me voor dat de oude dame en het kind bedekt met bloed, tevoorschijn komen uit de ingewanden van een schijnbaar gigantische wolf (aangezien hij twee mensen kan inslikken) ...
Ik vergeet de moraal van dit verhaal.
Hamelin's fluitspeler, die jochie
Ah, mijn goede fluitspeler!
We hadden elkaar kunnen begrijpen als je ervoor had gekozen deze onschuldige kleine kinderen met rust te laten ...
Een beetje achtergrond.
De rattenvanger van Hamelen, in het verhaal dat is getranscribeerd door de gebroeders Grimm, is een ongediertebestrijder die zijn diensten aanbiedt aan de stad Hamelen , geteisterd door knaagdieren.
Het is aardig van hem om als vrijwilliger alle rioolratten te betoveren met zijn magische fluit en ze de stad uit te krijgen.
Daar zeg ik tegen mezelf dat de fluitspeler een goed type is. Maar dat was voordat hij hoorde dat de burgemeester van Hamelen weigerde hem te betalen ... en dat hij het dorp uit werd gezet.
Niet cool.
Om wraak te nemen besluit de fluitspeler terug te keren naar Hamelen en alle kinderen te betoveren met een melodie waarvan hij het geheim heeft ...
Hasta la vista les kids, het was cool je te ontmoeten.
Daarom begeleidt hij 130 jongens en meisjes in een grot die voor altijd achter hen sluit. Einde.
Er is niet meer voor nodig voordat mijn cerebellum gruwelijke gevolgen heeft voor dit verhaal.
De Grisharverse, Halloween-magie
Als ik je dit alles vertel, is dat omdat dat mij de Grisharverse inspireerde, dit universum bevolkt door magie gevormd door Leigh Bardugo!
Zijn nieuwe boek, Le Chant Des Ronces, uit de Pageturners-collectie, wacht gewoon op je bibliotheek.
mademoisell is een partner van deze prachtige verhalenverzameling , ideaal voor dit Halloween-seizoen en de naderende kerst, voor jou of je dierbaren!
Om een fragment te lezen, klik hier.
Bestel Le Chant des Ronces voor € 19,90 op Amazon, bij Fnac of in de boekhandel!
Wilt u uw leesstapel verder verrijken?
Vind de selectie van de jonge volwassen romans van Pageturners op Facebook en Instagram!
