De selectie van releases van deze week is afkomstig uit vijf verschillende landen. De Amerikaanse blockbuster, de Duitse biopic, het vervolg op een Schotse erfgoedfilm, het vergeten stukje Deense geschiedenis en het leven van een jonge Franse zangeres.
Er was ook mijn favoriete film van het jaar, 20th Century Women, die deze week uitkwam, waarvoor ik de niet te missen recensie schreef!
Logan, het duistere en gewelddadige deel van het X-Men-universum
Logan is het nieuwe deel van de Wolverine-saga in de bioscoop. Eerlijk gezegd had ik de eerste gezien en ik had er geen blijvende herinnering aan, maar ik kon niet wachten om deze te zien.
De reden is simpel: de toon is radicaal anders dan die van andere superheldenfilms die we vandaag kunnen zien!
Logan is donker, smerig, hijgend, gewelddadig. Het bloed spuit eruit, de held lijdt en duwt zijn dierbaren weg, de hoofdpersonen zijn in verval ...
En in het midden daarvan, de fragiele hoop van dit kleine meisje (bravo voor de actrice die een meesterlijke interpretatie geeft), genesteld in Logans armen als een gewonde leeuwenwelp, klaar om te bijten maar ook om te spinnen.
Logan is echt een succes en de eis die deze film laat zien geeft mij hoop. De Marvel-vloedgolf kan zichzelf opnieuw uitvinden, het voelt goed!
T2 Trainspotting, KIES HET LEVEN
Toen ik deze vier verloren kinderen twintig jaar later vond, waren ze fysiek geen kinderen meer ... maar in hun acties zou je het tegenovergestelde kunnen denken.
Renton, Sick Boy, Spud en Begbie zijn terug om je een vieze truc uit te halen. Tot slot vooral om een schepje in de wielen te steken. Renton was vertrokken, we weten niet echt waar met het gestolen geld, en zijn vrienden zullen wraak willen.
Dezelfde acteurs hervatten hun respectieve rollen en als hun carrières hen allemaal ver van Leith hebben gebracht, vinden we met plezier Ewan McGregor, Jonny Lee Miller, Robert Carlyle en Ewen Bremner.
Persoonlijk reageerde ik met een opgetrokken wenkbrauw toen ik hoorde dat er een vervolg zou komen op Trainspotting. Danny Boyle nam sowieso risico's. Dat met name om terug te komen op een cultfilm die bij een vervolg zijn kracht zou kunnen verliezen.
T2 Trainspotting is niet bepaald de bewerking van Porno, het vervolg op het eerste boek dat zich 10 jaar na de gebeurtenissen van Trainspotting afspeelt. Danny Boyle geeft er een nieuwe draai aan.
Het is niet alleen het nostalgische touw dat de directeur hier komt trekken. T2 is ook zijn analyse van de huidige samenleving, gezien door jongens die twintig jaar geleden dachten dat ze de koningen van de wereld waren… voordat ze werden ingehaald door technologie en de rest van het leven.
Het vergeten en het gewicht van gerechtigheid
De geschiedenis inspireert The Forgotten, die van de post-Tweede Wereldoorlog, toen na de Duitse nederlaag krijgsgevangenen moesten worden "gestraft".
Jonge soldaten worden naar Denemarken gestuurd om de kusten vrij te maken. Een taak vol gevaren die onverwachte banden van solidariteit zal creëren.
De kracht van de Vergeten ligt in dit gevoel van universaliteit. Er zijn geen kampen meer, goeden en slechteriken, alleen kinderen die hun leven kunnen verliezen en nergens om hebben gevraagd. Ze hadden het ongeluk Duits te worden geboren in een tijd dat dat betekende dat ze de vijand waren die voor een groot deel van de rest van de wereld moest worden afgeslacht.
Achter elk pistool schuilt een hoopvolle jongen die in de toekomst gelooft. En zijn wereld valt uit elkaar.
Het is een drama dat we hier zien, maar de regisseur gaat ook niet in op de details. Zonder ooit op de melodie te tekenen, zelfs als welkomstpauzes de tijd nemen om de toeschouwer te laten huilen, verdient deze zeer mooie Duits-Deense speelfilm het om niet te worden vergeten.
De landschappen van de Deense kust zijn magnifiek, en de momenten van vreugde en zorgeloosheid die soms aankomen, maken ze nog mooier.
The Forgotten is misschien pas deze week bij ons uitgekomen, maar de film is van 2021. Het is nooit te laat om bij te praten!
Paula, een schilder als geen ander
Paula Becker is 24 jaar, haar vader wil dat ze trouwt, maar ze weigert. Nee, ze wil schilderen, een erkend kunstenaar worden, Parijs bezoeken en onafhankelijk zijn.
Behalve dat ze aan het begin van de 20e eeuw leeft, en het is duidelijk dat de emancipatie van vrouwen voorlopig niet is, ook al steunt haar man, de schilder Otto Modersohn, haar enorm in haar inspanningen.
Helaas zal het gebrek aan erkenning van haar leeftijdsgenoten en zelfs van haar echtgenoot haar uit haar kleine Duitse stadje duwen om naar Parijs te gaan, waar de kunst een heropleving beleeft.
De onthulling van deze film, naast de persoon van Paula Becker, is de hoofdactrice, Carla Juri, bezeten door een aanstekelijke levensvreugde die het woedende verlangen naar vrijheid van haar personage treffend heeft vastgelegd. Je zult haar binnenkort zien in de nieuwe Blade Runner!
Becker is nog steeds de enige vrouwelijke schilder die haar eigen museum heeft. Zijn atypische en avant-garde stijl leverde hem late erkenning op in zijn vakgebied ...
En afgezien daarvan is er ook in de patiëntenkamers die het waargebeurde verhaal van Grand Corps Malade vertellen. Goede sessie!
